Sinds ik met mijn hart ben gaan voelen, kan ik me daar niets meer bij voorstellen. Ik ben veranderd.
Vroeger had ik geen twee keer getwijfeld, mijzelf onderdanig gevoeld aan de drang naar zelfvernietiging, en die smerige grap met volle voet perfect in het midden van het doel geschopt, dwars door de keeper heen. Want dat is het. Het heeft niets te maken met zo een groot gevoel van humor bezitten dat je ten koste van alles die grap móet maken. Het heeft te maken met het weigeren van liefde.
Ik ben veranderd. Niet dat ik geen goede grappen meer maak. Niet dat ik af en toe eens een steek kan geven. Maar de hiërarchie der belangrijke dingen in mijn leven is volledig door elkaar gehusseld en vervolgens heb ik alles even op de juiste plaats gezet. Het zal je niets verbazen dat bovenaan ‘De Liefde’ prijkt. De liefde voor mijn lief. De liefde voor mijn familie. Liefde voor vrienden. Voor mensen. Voor gevoelens. Voor het hart.
De liefde staat voor mij hoger dan De Humor. Goede grappen maken en je bescheuren van het lachen is van levensbelang. Ik zou niet kunnen leven zonder het intense genot van lachen. Schaterlachen is een extatisch gevoel. Denk er maar eens aan. Wanneer was de laatste keer dat je een schaterlachte om een grap? Ook al was het vandaag, het is al te lang geleden.
Het kan nog mooier zijn. Ik beloof het je. Denk hier eens aan: Wanneer was de laatste keer dat je schaterlachte van de liefde? Mij is het overkomen. Staat in mijn geheugen gegrift.
Het mooiste moment van mijn leven.
