18 januari 2008

Lachen om mezelf

Er werd mij gisteren gevraagd waar ik van mezelf om moet lachen. Ik dacht, niks. Ik moet lachen om dingen die ik schrijf of grapjes die ik maak, dingen die ik zie en meemaak, niet om mijn eigen persoon. Little did I know. Dacht ik dat ik niet kon lachen om mezelf, bleek dat een grote illusie te zijn. Ik bescheur me zelfs om zaken die ik normalerwijze beschouw als ‘ernstig en compleet verknipt’. Op de grond kan ik rollen ervan. Haha.

Ik ben namelijk een controlfreak. Een verstokte, zou ik haast zeggen. Daardoor creëer ik stress. Maar daardoor creëer ik achteraf ook zoveel lol. Nu ik er op let, is het enorm grappig! Zo kan ik drie uur besteden aan het maken van een schematisch plan - compleet met lijntjes en vakjes en cijfer en pijltjes, heel het huishouden moet er voor op de kop gezet worden, tafels en stoelen aan de kant, op de grond met de gekleurde papieren waar ik stad en land voor afgelopen ben - voor een klus die ik normaal gezien in een uurtje geklaard zou hebben.
Midden in de nacht kom ik uit bed als ik een sms krijg dat mijn e-mail ergens niet aangekomen is. Het is gewoonweg hilarisch. Gelukkig kan mijn lief er ook om lachen. Nog meer dan ik. Keihard. Zij ziet het ook eerder. En dan schateren we het samen uit.
Zo hebben we gisterenavond nog in een deuk gelegen in de badkamer omdat ik de velletjes wc-papier telde. Shit happens. Laugh about it.