In het weekend stond ik met mijn lief op een rommelmarkt. Ongelofelijk die zin, zo mooi. Zij is de enige vrouw waarmee ik op een rommelmarkt wil staan. Een andere wereld, op de rommelmarkt staan. En het was geweldig, ik heb genoten. Honderden mensen heb ik rommel verkocht. Als de beste. Wij waren het enige kraampje waar liedjes werden gezongen en dansjes werden gedaan. Bij ons kregen de mensen paaseitjes. Extraatjes. Contact. Een gratis glimlach op hun gezicht.
Toen ik mijn eigen glimlach nog verder ging verspreiden langs de kraampjes aan de andere kant van de zaal, zag ik een wereldbol staan. Rond en blauw met allerlei kleuren. Een toverbal. Wat een magie stond daar te schitteren tussen de stoffige grauwe troep. Daar hoorde hij niet. Mijn leven lang al wil ik een kamerbrede wereldkaart op mijn muur. Zo een immens grote waar je voor kan staan en kan verdwijnen in de wereld. Eentje om nekpijn van te krijgen. Bijna zo groot als de echte. Maar de wereldbol tussen de rommel was ook goed. Ik kocht mijn wereld voor drie hele euro's. Het voelde als de eerste stap van de wereldreis. Wegdromen bij de plaatjes. Het boeiende van een oneindige ontdekkingsreis. Dat is er altijd geweest. Vroeger was het om te vluchten, nu om te ontdekken. Mooi verschil in dezelfde actie. Een andere blik verruimt je wereld. En er is weer ruimte voor nieuwe dingen.
