Alsof de lucht weet dat zij er vandaag niet is, en ook niet zal komen, blijft het grijs en grauw halsstarrig weigeren de dag te laten beginnen. 'Veto,' lijkt het te zeggen, ' op deze manier niet. Ik wacht op haar.'
Maar ze komt niet. Natuurlijk komt ze niet, ze komt pas over drie dagen. Tot die tijd is de lucht - tegen alle weersverwachtingen in - betrokken en werk ik in rust en ongedwongenheid binnen aan het werk van de eeuw. Want tijden van afhankelijkheid zijn voorbij. Ik ben vrij.
Toch grijnzen mijn wangen zich breed bij een blik uit het raam en beaam ik wat de lucht zegt. Zonder haar is echt alles ietsje grauwer.
Maar ze komt niet. Natuurlijk komt ze niet, ze komt pas over drie dagen. Tot die tijd is de lucht - tegen alle weersverwachtingen in - betrokken en werk ik in rust en ongedwongenheid binnen aan het werk van de eeuw. Want tijden van afhankelijkheid zijn voorbij. Ik ben vrij.
2 opmerkingen:
Ik zag dat je in januari een gedichtje van mij op je blog hebt geplaatst, omdat het je inspireerde. Wat een eer. Leuk! Dank je wel!
En ik blijf verder lezen...
Een reactie posten